“

"Okula yürüyerek gittiğim, silgi alamıyorum diye "aman üstünü karalasam da olur" dediğim, günde tek öğün yemek zorunda kaldığım, soğukta montun yokluğundan kısa kol elbiseyle okula git gel yaptığım, yani hayatın acı gerçekleriyle yüzleşmeye yeni yeni başladığım bu eğitim hayatımı bi üzüntü sebebi olarak değil de; ilerde yapacağım doktorluk mesleğinde ağırlayacağım her bir hastanın, öksüren her bir ninenin, dilinden abi kelimesi çıkan her bir kardeşimin tedavisini edeceğim zaman, bugünlerin zorluğunu hep kafamın bir yanında saklayarak hareket edeceğimin mutluluğu var aslında içimde. Belki emekli maaşının son lirasını, belki sattığı 5 10 simitten kalan tek kârını, belki de " iyileşeyim de 1 hafta harçlık almasam da olur. " diyen dillerin son alınterini o an karşımda görecem. Fedakar olmak, yarınlar için bugünlerden feda etmek... Kişisi, mekanı, zamanı, miktarı fark etmeden burs fonuna desteğini veren tüm abilerim, ablalarım sizin bu güzel desteklerinizi ALIKEV'de görmek, duymak, hissetmek okumanın böylesine güç olduğu bir dönemde o kadar mükemmel bir his ki anlatamam. Size ne kadar teşekkür etsem az kalır. Sizin bugünlerden feda ettiklerinizi, nice güzel yarınlar uğruna harcayacağıma yürekten inanmanızı, bu yolda eğitime destek olarak bize ne kadar örnek olduğunuzu belirtmek isterim. Yıllar sonra belki çocuklarınızın, belki torunlarınızın, belki de sizlerin karşısına sizin aynanız olarak çıktığımızda eminim ki ne kadar güzel tohumlar serptiğinizi o zaman fark edeceksiniz. Anlatacak çok şey var. İnşaallah bir gün anlatacağım daha bir çok şeyi yüzünüze karşı da söyleyebilmeyi temenni ediyor, bu mektup vesilesiyle sizlere bir bir teşekkür ediyorum." DEVAMINI OKU

“